τσέρουλες ... συνήθως δεν πιάνουν πάτο ...

Διάλογος από το www.spearfishingforum.gr :

- Ψάρι σαν γόπα, μπλε, με βούλα στη μέση. Ποιο είναι;
- Λογικά μένουλες ή τσέρουλες ... αλλά πιο πολύ μεσόνερα και επιφάνεια πάνε ...
- Τσέρουλες;
- Συνήθως δεν πιάνουν πάτο ...

... για τον τσέρουλα ... που προσπαθεί να ανεβάσει βίντεακια ...



Sadahzinia - Σωκράτης Μάλαμας / Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα
Στίχοι: Sadahzinia
Μουσική: B.D Foxmoοr
Πρώτη εκτέλεση: Sadahzinia

Πως να σου πω για αυτές τις σκέψεις που σταθήκαν στο μυαλό μου,
θρονιαστήκαν και φωτίσανε για λίγο τ' όνειρό μου
κι οι στιγμές χορέψανε μπροστά μου σα σκιές·
άλλες ανήκαν εδώ κι άλλες χανόντουσαν στο χτες.
Σκορπισμένες όλες στης ζωής το βιβλίο
κι οι σελίδες οι θαμπές, τσακισμένες στα δύο
να μου θυμίζουν ότι κάπου στα παλιά τα μονοπάτια
είναι της μνήμης μου τα πιο όμορφα κομμάτια·
αγαπημένα σαν όργανα παλιά ξεκουρδισμένα,
μακριά από μένα, περασμένα ξεχασμένα,
ξεμακραίνουν λίγο- λίγο μ' ένα χρόνο σακάτη
κι έτσι φουντώνει του πόνου το γινάτι.
Ίσως μεγάλωσα και κάπως παραπάνω
και στην ανάγκη να πάψω και το κέφι μου να κάνω,
μα θα μικρύνω και θα σβήνω τη χαρά μου
κι αυτά τα ωραία που κυλήσανε μπροστά μου.
Γι' αυτό γυρίζω στα παλιά να ξεδιψάσω·
οι στιγμές μου μ' αφήνουνε παρέα να ξαποστάσω
και λιγώνουν τη ψυχή μου κάθε τόσο.
Από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
γιατί εκείνα την ασκήμια μου σκεπάζουν
κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,
μακάρι πάντα να μου τάζουν.
Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
ούτε για λίγο σου λέω να τ' αποφύγω.
Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα
και μες στη σκέψη μου τα πνίγω.

Είναι τα όμορφα με τ' άσχημα μπλεγμένα,
πάνω στης μοίρας τα παραμύθια κεντημένα,
ξαναμμένα με τραβάνε στο χορό τους το τρελό·
ψάχνω τα βήματα να βρω και χάνω το ρυθμό.
Μα όταν με πιάσουνε τα όμορφα απ' το χέρι
με ταξιδεύουνε στου ήλιου το κρυμμένο μου αστέρι
και μου ανοίγουν τη ψυχή να τραγουδήσω,
με τη βροχή του κόσμου να νυχτοπερπατήσω.
Όμως, δε ξέρω αν πρέπει να μείνω ή να φύγω,
αφού τα όμορφα κι αυτά κρατάνε λίγο
και μένει ο φόβος στη ζωή συνοδοιπόρος
σε κάθε ανάσα, κάθε σκέψη απαράβατος όρος.
Κι ενώ το ψέμα κι εγώ είμαστε πράματα χώρια
να με γλιτώσει θέλω, όταν φοβάμαι, από τα ζόρια.
Μικρό το κακό, αφού τουλάχιστον θα ζήσω,
τις κλεμμένες στιγμές για λίγο όνειρα θα ντύσω.
Ας λένε πως τα δύσκολά θεριεύουν τη ψυχή,
είναι ο πόνος όμως, στιχοπαιδεύτρα ευχή.
Μη με αφήσεις εδώ πέρα να στοιχειώσω,
από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.

Lyrics by Sadahzinia at: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=15573

Music by: B.D Foxmoοr

Video by freeagle at: http://www.youtube.com/watch?v=aHTTq6TPySY

Ευχαί ...

Ευχές εις όλους ... υγιαίνετε και ευτυχαίνετε ...
... ευόδωσις κάθε επιθυμίας ... είτε προσωπικής είτε επαγγελματικής ...

... ααα!!! και ειρήνη εις όλο τον κόσμον ... δεδομένη την θεωρώ αφού κάθε χρόνο δι’ αυτό ευχόμεθα ...

the road to hell ...

«And all the roads jam up with credit
And there's nothing you can do
It's all just pieces of paper flying away from you
Oh look out world, take a good look
What comes down here
You must learn this lesson fast and learn it well
This ain't no upwardly mobile freeway
Oh no, this is the road
Said this is the road
This is the road to hell»

I Want to Be Evil ...

I Want to Be Evil



I've posed for pictures with Iv'ry Soap,
I've petted stray dogs, and shied clear of dope
(I've petted stray dogs, and I never mope)*
My smile is brilliant, my glance is tender
But I'm noted most for my unspoiled gender

I've been made Miss Reingold, though I never touch beer,
(I've been named Miss Perseverance year after year,)*
And I'm the person to whom they say, "Your sweet, My Dear."
The only etchings I've seen have been behind glass,
And the closest I've been to a bar, is at ballet class.

Prim and proper, the girl who's never been cased,
I'm tired of being pure and not chased.
Like something that seeks it's level
I wanna go to the devil.

Refrain
I wanna be evil, I wanna spit tacks
I wanna be evil, and cheat at jacks
I wanna be wicked, I wanna tell lies
I wanna be mean, and throw mud pies

I want to wake up in the morning
with that dark brown taste
I want to see some dissipation in my face
I wanna be evil, I wanna be mad
But more that that I wanna be bad

I wanna be evil, and trump an ace,
Just to see my partner's face.
I wanna be nasty, I wanna be cruel
I wanna be daring, I wanna shoot pool

And in the theatre
I want to change my seat
Just so I can step on
Everybody's feet

I wanna be evil, I wanna hurt flies
I wanna sing songs like the guy who cries
I wanna be horrid, I wanna drink booze
(I want to be horrid, I want to make news)*
And whatever I've got I'm eager to lose

I wanna be evil, little evil me
Just as mean and evil as I can be

*Lyrics in blue are the "official" printed lyrics. Also, throughout the song "wanna" is printed as "want to".

more info at: http://www.earthakittfanclub.com

οδύνες γέννας ...

bloggers ... άτιμη φάρα ...
... «καμιά άλλη δουλειά δεν έχετε να κάνετε ρε παλικάρια;» ... ωρύονται «επαγγελματίες» δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες ...

... χρόνια πολλά δεν θα πω, εκεί που έπρεπε τα είπα ...

«Πριν να γεννηθώ ακόμη,
της ζωής πριν δω το θαύμα,
απ' τα σπλάχνα κάποιας μάνας
προτού 'ρθω στον έξω κόσμο,
πριν κι από το πρώτο κλάμα
Καταδίκη δίχως δίκη, κληρονόμησα!

Απ' το μαιευτήριο βγήκα
κουβαλώντας τη ποινή μου,
βάρος στους μικρούς μου ώμους,
δίχως να καταλαβαίνω
που χρωστούσα στη ζωή μου
Τα παιδιά γεννιούνται αθώα, έτσι νόμιζα !

Αμαρτία αφού δεν είχα,
σκληρό κι άδικο το βρήκα
κι έβαλα έγνοια νύχτα-μέρα,
μόνιμα να μ' απαλλάξω
απ' τη μαύρη τούτη προίκα...
Μια γιορτή τ' όνειρά μου, βγήκα φώναξα!

Δεν κατάλαβα ακόμα
πιο πολύ τι με τρελαίνει,
που με πέρασαν για θύμα
ή στο κάθε ξέσπασμά μου
η ποινή μου π' ανεβαίνει...
Απ' τα όρια έξω βγήκα, παρανόμησα!

(ρεφρέν)
Σφίγγω χείλη, τρίζω δόντια,
φεύγω δίχως προσευχή.
Κάποιοι μ' είπανε δραπέτη,
κάποιοι μ' είπαν μαχητή.
Νου μου, σάρκα και ψυχή μου,
πάμε, ακόμη είναι νωρίς.
Από φως είμαι πλασμένος
κι ήλιο πόθησα ζωής.»

© Copyright, Katia

from: katiarsk at: http://katia.pblogs.gr/2007/09/katadikh.html

... εορτή σήμερον ...

η εκ εσπερίας πομφόλυξ ...

… τευτονικά κτήνη δια απόψε …
… η εκ εσπερίας πομφόλυξ εμφανής … έτη πριν …
… καληνύκτα τοις πάσι και έτερον ουδέν …

Διαμόρφωσις σκληρού δίσκου …

enter ???

αναπάντεχα ...

… αρχές Ιούνη …

… υπήρχε φως μα όχι ζέστη …

… ο δρόμος φιδογύριζε μονότονα …

… στάση …

… ο ήχος της θάλασσας χάιδευε τα αυτιά τους …

… δυο βλέμματα διασταυρώθηκαν για ένα δευτερόλεπτο …

… αρκούσε …

… ήταν το μεγαλύτερο δευτερόλεπτο της ζωής τους …

… όλα τα άλλα ήταν μικρά …

… ο σπόρος δημιουργήθηκε …

… αργά ή γρήγορα θα φύτρωνε …



Το κύμα

Μια ώρα μόνο να σε δω κι αυτό μου φτάνει

να συνεχίσω την αδιάφορη ζωή μου

Αφού δεν είσαι εδώ, αγάπη μου, μαζί μου

Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει

Τι φέρνει πίσω, πόση δύναμη μου δίνει

Ελπίδες, να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη



Έλα κύμα πάρε με

και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με

Έλα κύμα και βοριά

το σώμα του στεριά, μπροστά του βγάλε με

Μα αν αυτός μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ

ναυάγιο άσε με



Μια στιγμούλα μοναχά μέσα στο χρόνο

να μη του δώσεις, την απόσταση να σβήσω

κι ύστερα, αν θες πάλι, την πόρτα σου θα κλείσω

Μοιάζουν όλα απόψε σαν σκηνή από φόνο

θα μ' εξοντώσεις, το ξέρω όπου και να πάω

στο ρεύμα της καρδιά σου κόντρα προχωράω


Έλα κύμα πάρε με ...

Ala tis ...

… για να μην παραπονιέστε ότι η θεματολογία μου δεν άπτεται των χρηματιστηριακών δρώμενων …

Ο Ντόναλντ Ντάφετ ξαναχτύπησε!!!

Εξύπνησε μια ωραία πρωία, συγκεκριμένα την 25η Νοεμβρίου του 2008, βεβαίως ήτο ημέρα Τρίτη … ήπιε τον καφέ του και αναχώρησε δια τον πρωινό του περίπατο … δεν πρόλαβε να εξέλθει της οικίας του και υπάντησε τον Ιερέα της Λιμνούπολεως τον οποίο και χαιρέτησε εγκαρδίως. Περνούσε κάτω από μια σκάλα όταν μια μαύρη γαλή του έκοψε το δρόμο, χαμογέλασε για την σκανδαλιά του γλυκύτατου κατοικίδιου … περπάτησε αρκετά όταν αισθάνθηκε κάτι υγρό στον σβέρκο του, ύψωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό για να αντικρίσει ένα κατάλευκο περιστέρι, χαμογέλασε …

- Λένε ότι φέρνει τύχη, σκέφτηκε.

Χαμήλωσε το βλέμμα του και αντίκρισε το κτίριο που υψώνονταν μπροστά του … ήταν το Χρηματιστήριον της Λιμνουπόλεως. Τελευταία φορά το είχε επισκεφτεί τον Δεκέμβριο του 2007. δεν του άρεσε η ανάμνηση … είχε φάει πολύ ξύλο ΤΟΤΕ …

- Ίσως να είναι μοιραίο όμως, ξανασκέφτηκε …

Δίχως να το ξανασκεφτεί μπήκε μέσα και κάνοντας μια τεχνική ανάλυση δια γυμνού οφθαλμού, ηγόρασε πλείστα τεμάχια μετοχών της εταιρίας Alatis με μέση τιμή κτήσεως τα 1,08 ευρώ … σίγουρος ότι είχε εντοπίσει τον πυθμένα της τιμής …

Βγαίνοντας συνάντησε τον ξάδελφο του τον Γκαστώνε.

- Τι έγινε ξάδελφε; σκεπτικό σε βλέπω, ρώτησε καχύποπτα.

- Άσε ρε Ντόναλντ, πήρα κάτι κομμάτια Alatis πριν από ένα μήνα περίπου στα 1,02 ευρώ και σε μια εβδομάδα πήγε στο 1,35 και αντί να πουλήσω τότε πούλησα σήμερα στα 1,08, μεγάλη χασούρα σου λέω …

Χεχεχε, χαμογέλασε χαιρέκακα ο Ντόναλντ, του τα πήρα τζάμπα τα χαρτιά του φλώρου, σκέφτηκε.

- Δεν πειράζει ξάδελφε υγεία πάνω απ’ όλα …

Ο Ντόναλντ έφυγε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, του άρεσε και το όνομα της μετοχής ήταν μάγκικο …

- -Άλα τις, φώναξε ικανοποιημένος …

Σκληρά σήμερα … Θρας metal …

Βίοι παράλληλοι ...

Η μαύρη Porsche Cayenne Turbo έσκιζε την άσφαλτο, με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και σηκώνοντας τα φρύδια του σκεφτόταν τον εαυτό του, όπως πάντα. Όλα τα είχε στρώσει μια χαρά, γυναίκα περιωπής, παιδιά στην Ελβετία, μια Turbo Cayenne να συμπληρώνει πόντους στο πέος του και μια εξυπηρετικότατη δίμετρη γραμματέα, στην τελευταία σκέψη κάγχασε μόνος σαν βλάκας. Ηρέμησε, μόνο τα φρύδια του εξακολούθησαν να ‘ναι σηκωμένα όταν αντίκρισε το ογκώδες πολύχρωμο βιομηχανικό κτίριο που έστεκε στην μέση του πουθενά. Τα κάθετα πορτοκαλί και λαχανί πάνελ έμοιαζαν με υπερφυσικού μεγέθους τουβλάκια lego καθώς υψώνονταν προς τον μουντό ουρανό, το κτίριο φάνηκε να τον κοροϊδεύει με την κακογουστιά του. Το ένα του φρύδι κατέβηκε, έστριψε και μπήκε στο απέραντο και έρημο παρκινγκ, διένυσε αρκετή απόσταση μέχρι την κεντρική είσοδο.

- Πόσοι διάολο θα ‘ρθουν; αναρωτήθηκε.

Σταμάτησε και περπάτησε μερικά μέτρα ως την είσοδο. Προς το νότο η θάλασσα ήταν μανιασμένη και οι τεράστιες αποθέσεις υγρής θειούχας σκόνης έσκιζαν βίαια το τοπίο σαν μια τοξική κίτρινη πινελιά, είχε υγρασία και δεν μύριζε τίποτα … το θυμόταν όμως το μέρος … Δεκάδες φορές είχε σταματήσει όταν ήταν νέος, θυμόταν μέρες καυτές, σε άθλια ρυπαρά λεωφορεία να τρώει στην στάση την αποπνικτική μυρωδιά του θειαφιού καθώς δεν είχε λεφτά να φάει ένα κουλούρι, μόρφασε στην ανάμνηση …

- Όλα καλά κύριε; ρώτησε ο πορτιέρης βλέποντας τον μορφασμό.

- Ναι, ναι, είπε βιαστικά και χαμογέλασε στραβά ασχημαίνοντας το μορφασμό μπροστά στη τρίφυλλη ντουλάπα που έκλεινε την είσοδο …

Ο πορτιέρης δίχως στιγμή να σταματήσει να τον κοιτάζει στα μάτια, έκανε στην άκρη.

- Περάστε κύριε, σας περιμένουν …

- Ασφαλώς και με περιμένουν, είπε ανεβάζοντας το πεσμένο του φρύδι …

Τρεις διάδρομοι απλώνονταν μπροστά του χωρίς καμία ένδειξη για το που οδηγούν … χωρίς να το πολυσκεφτεί, με τον πορτιέρη να εξακολουθεί να τον κοιτάζει επίμονα, πήρε τον αριστερό με προσποιητή αποφασιστικότητα. Ήταν ο σωστός.

- Είμαι πολύ μεγάλος!, σκέφτηκε.

Έκανε μια γύρα με το μάτι του, όλοι γραβατομένοι και στην τρίχα ανέμεναν την προσέλευση υψηλά ιστάμενων προσώπων, σε ψίθυρους έπιασε το αυτί του ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε εκδηλώσει την επιθυμία να παραβρεθεί και πολύ πιθανό να έρχονταν … καλλίπυγες γυναίκες χαμογελούσαν πλαστικά παριστάνοντας το ντεκόρ … χαμογελούσε και αυτός ενσωματουμένος στην πλαστική πραγματικότητα … ώσπου ΤΟΝ είδε …

Του πέσανε και τα φρύδια και τα αρχίδια … φορούσε ένα κλασικό στενό τζιν και καθόταν σταυροπόδι επιδεικνύοντας την πραμάτεια του, ένα φθαρμένο πέτσινο μπουφάν κάλυπτε τις φαρδιές του πλάτες, ρουφούσε με πάθος το τσιγάρο του, τα μάτια του βγάζανε φωτιές, γύρισε και τον κοίταξε, αυτό ήταν, έχασε την αυτοκυριαρχία του … μαζεμένος κατευθύνθηκε προς τα κει …

- Τι κάνεις Βασίλη; Ρώτησε κοιτώντας αλλού.

- Καλά Βασίλη! Αποκρίθηκε με ενθουσιασμό, Εσύ;

- Καλά … τα καταφέρνω και ‘γω … παντρεύτηκα … έχω παιδιά … η δουλειά μια χαρά … ξέρεις τώρα … όλα καλά …

- Ναι … ξέρω … η γραμματέας σου είναι πολύ καλή … εξυπηρετική κοπέλα … καλό σου βράδυ Βασίλη …

…

- Κύριε είσθε καλά;

Γύρισε και είδε τον πορτιέρη να επιμένει να κοιτάζει μες τα μάτια του.

- Όχι ρε! Δεν είμαι καλά! Έχεις πρόβλημα;

… όσους γιατρούς κι αν πλήρωσε … κανείς δεν του είπε την αλήθεια, όλοι τους μιλούσαν για σύνδρομα … σύνδρομον … ανάλογοι δρόμοι δηλαδή …

καθέλκυσις ...

Καθέλκυση, [καθ.: καθέλκυσις], (launching), ονομάζεται κυρίως η διαδικασία εκείνη κατά την οποία ένα πλοίο ή σκάφος εγκαταλείπει το χώρο ναυπήγησης ή συντήρησής του, μόνιμη δεξαμενή ή ναυπηγείο, και με τη βοήθεια κεκλιμένων επιπέδων (launching cradle) ολισθαίνει στη θάλασσα. Καθέλκυση επίσης λέγεται και η διαδικασία της βύθισης της πλωτής δεξαμενής, όπου το ευρισκόμενο σ΄ αυτή πλοίο μπορεί πλέον να επιπλέει και να εξέλθει απ΄ αυτή. Το αντίθετο της διαδικασίας αυτής λέγεται ανέλκυση.

Η καθέλκυση μπορεί να γίνει είτε κατά τη πλευρά του σκάφους, όπου και ολισθαίνει κατά πλευρά, είτε από τη πρύμη όπου και είναι η ασφαλέστερη και περισσότερο διαδεδομένη. Για μικρά σκάφη η διαδικασία αυτή γίνεται από ειδική σχάρα πάνω στην οποία και φέρεται το σκάφος και η οποία ολισθαίνουσα αργά - αργά στη θάλασσα εξαναγκάζει το σκάφος να επιπλεύσει και ν΄ απαγκιστρωθεί απ΄ αυτή. Σε όλους τους τρόπους αυτούς το πλοίο ή το σκάφος συγκρατείται με αλυσίδες launching drags) κ.ά. μέσα, προκειμένου η ταχύτητα της διαδικασίας αυτής να είναι ελεγχόμενη. Όταν πρόκειται για καθέλκυση νεότευκτου πλοίου, ή αλλαγής κυριότητας αυτού, τότε της διαδικασίας αυτής προηγείται (συνηθέστερα) το σύγχρονο ναυτικό έθιμο της βάπτισης του σκάφους.



Σημειώνεται ότι για τους τυχόν κινδύνους που μπορεί να εγκυμονούνται κατά το στάδιο της καθέλκυσης ενός πλοίου, και που αφορούν κυρίως θέματα ευστάθειας και έρματος, υφίσταται ειδική ομώνυμη ρήτρα (launching clause) στα ασφαλιστήρια της ναυπήγησης των πλοίων, την οποία και επιβάλουν πρωτίστως οι Νηογνώμονες.

Ο αγγλικός όρος "launching", (launch = άκατος, λάντσα) αποδίδεται επίσης και για τις έννοιες: "εκτόξευση", "εξαπόλυση", "ρίψη" και "λανσάρισμα".

source from: http://el.wikipedia.org

at: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%83%CE%B7

video α' at: http://www.youtube.com/watch?v=lhNUUCCLQZ4

video β' at: http://www.youtube.com/watch?v=5zbjEl7t6lo … μόνον δια μυημένους …

... Χαλκίς ...

… εκ Ερετρίας πεσών εις Ληλάντιο πεδίον … σκεπτόμενος ανήρ … εν Χαλκήδι αναστάνων…



Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Τάσος Γκρους
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει
στα νερά τα σκοτεινά
η παλίρροια θα με πάρει
και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία
γίνομαι του κόσμου λεία
ναυαγός χωρίς σανίδα
που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα
εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι
κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.

Lyrics at: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3897

Video at:

http://www.youtube.com/watch?v=XlysKrWvzcI

John Ernst Steinbeck ...

Παίρνοντας πάσα από τα Depression Blues του φίλου Bluesman, θέλω να κάνω μια αναφορά στον δεύτερο μεγαλύτερο (κατά την γνώμη μου …) αμερικάνο συγγραφέα …

… John Ernst Steinbeck

… όταν πρωτοδιάβασα «Τα σταφύλια της οργής» συγκλονίστηκα … τόσο δυνατή πένα δεν την περίμενα από αμερικάνο …



… όμως η πρώτη μου επαφή με τον μεγάλο αυτό συγγραφέα έγινε στον δρόμο με τις φάμπρικες … δεν με συγκλόνισε … και όμως θυμάμαι κάθε φράση αυτού του βιβλίου …

Σαν φωτογραφία …

Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες, (Cannery Row), by John Steinbeck, 1945. Ενδεικτικό απόσπασμα …

«Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες στο Μοντερέυ, της Καλιφόρνια, είν' ένα ποίημα, μια βρωμισιά, έχει δικό του φως, έντονο χρώμα, είναι κάτι πολυ συνηθισμένο μα κι όνειρο μαζί, νοσταλγία. Κάτι το σκόρπιο και το συγκεντρωμένο, σίδερα, ντενεκέδες, σκουριά και πελεκούδια, το στρώσιμο του δρόμου όλο γούβες, παντού κουλούρες τα σχοινιά, κόφες λαχανικά, φάμπρικες για σαρδέλες του κουτιού, καταγώγια, ταβέρνες και μπορντέλα, μικρομάγαζα, εργαστήρια χημικά, παλιοξενοδοχεία. Κάποιος είπε πως στο δρόμο τούτο κατοικούνε "πόρνες, ρουφιάνοι, χαρτοπαίχτες, μπάσταρδοι". Αν τους κοίταζεν όμως από μιαν άλλη χαραμάδα, ίσως τότε να 'χε πει πως κατοικούνε "άγγελοι, άγιοι κι οσιομάρτυρες". Και πάλι θα εννοούσε το ίδιο.»



Φωτογραφία της μεγάλης ύφεσης το λοιπόν … ύφεσις και πάλι … πάω να προμηθευτώ μια μπουκάλα παλιοπάπουτσα του τένις … ξέρετε απ’ του Λι Τσόνγκ το μαγαζι …

More at:

http://en.wikipedia.org/wiki/John_Steinbeck

http://www.steinbeck.org/Bio.html

http://www.americanwriters.org/writers/steinbeck.asp

http://www.steinbeck.sjsu.edu/home/index.jsp

video at: http://www.youtube.com/watch?v=pgR2Buke5MQ&feature=related

picture at: http://www.loc.gov/exhibits/treasures/images/at0181_10.jpg