Friday, March 20, 2009

Συμβουλές της γιαγιάς …

Κοιτούσε κάθε πρωί τα μούτρα του στον καθρέφτη και χαμογελούσε στρίβοντας τον λαιμό του για να πάρει καλύτερη πόζα ... κάπου εκεί στο στραβό έβλεπε τον εαυτό του, θεωρούσε ότι ήταν ένα αγύριστο κεφάλι, κάτι σαν επαναστάτης δηλαδή …

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ήταν ένα χαμένο ρεμάλι, τα ποτά, τα τσιγάρα και τα ξενύχτια του ‘φαγαν τη ζωή … όσες γυναίκες γνώρισε και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι δίπλα τους, τον πλησίαζαν μόνο όταν είχε λεφτά, τότες φωτογραφιζόταν δίπλα του σε σφικτά ενσταντανέ, οι φίλοι του επίσης το ίδιο σα να ‘χαν κάποιου είδους συναγερμό, μόλις έπιανε πέντε φράγκα τσουπ! να ‘σου τα φιλαράκια,

- «θα πάμε τσάρκα σήμερα γίγαντα;» …

Η γιαγιά του όμως τον είχε προειδοποιήσει, «πρόσεχε παιδάκι μου», του ‘λέγε,

-«γυναίκες, χαρτιά, και ποτό αν στα χέρια σου πιάσεις, γρήγορα στο δρόμο θα ψοφήσεις …»

Δεν είχε ιδιαίτερη ομοιοκαταληξία ο λόγος της γιαγιάς του. οπότε θεωρούσε ότι ήταν λόγια του αέρα …

Κάποια στιγμή στην ζωή του έπιασε ΧΟΝΤΡΑ λεφτά, τούβλα ολάκερα, τόσα πολλά που μπορούσες να χτίσεις την Notre-Dame de Paris, προβληματίστηκε, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του. Αποφάσισε να αλλάξει «επενδυτική» τακτική, αλλά και γενικότερα το είδε ως ευκαιρία να αλλάξει τρόπο ζωής … αγόρασε μετοχές που του πρότεινε κάποιος αναλυτής, εννοείτε στο κέντρο του κόσμου, στην Wall Street …

… έξυνε το σαγόνι του κοιτώντας το ταβάνι και αναρωτιόταν …

-«παλιά με πολύ λιγότερα λεφτά τουλάχιστον γαμούσα κάπου - κάπου …τώρα που στο διάολο είναι αυτός ο «αναλυτής» για να ξαλαφρώσει ο πούτσος μου;»

Saturday, March 14, 2009

neon lights

Ο αέρας μύριζε υγρά φύλλα, περπατούσε στην άσφαλτο με τα φώτα από νέον να γυαλίζουν πάνω της, χάιδευαν φιλήδονα τον δρόμο του κι όμως ταυτόχρονα απομακρυνόταν, σε κάθε βήμα του έφευγαν ένα βήμα πιο πέρα, ήξερε πως δεν θα έφτανε στο φως ποτέ, οπότε δεν βιαζόταν, χαμήλωνε το βλέμμα του και έσερνε τα πόδια του, όπως κάθε βράδυ, προς τα εκεί που νόμιζε πως ήταν το σπίτι του …

… πως είχε φτάσει ως εδώ; μυστήριο μέγα για τους απ’ έξω … όλα ήταν στρωμένα … σπουδές, δουλειά, γυναίκα … τι του ‘μενε; Να κουκουλωθεί και να αποκτήσει κάνα-δυο κουτσούβελα …

Σκόνταψε στην υγρή άσφαλτο αλλά δεν έπεσε, έκανε μερικά ακροβατικά και στάθηκε όρθιος, στο πεζοδρόμιο περπατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα, του ‘ριξε μια φαρμακερή ματιά, αυτός ξαναβρίσκοντας τον βηματισμό του χαμογέλασε και είπε:

- πάντα σκοντάφτω στο ίσιωμα …



Artist: Black Sabbath
Album: Technical Ecstasy
Year: 1976
Title: Dirty Women

The neon lights are shining on me again
I walk the lonely streets in search of a friend
I need a lady to help me to get through the night,through the night
If I could find one, then everything should be alright
The sleepy city is dreaming the night away
But on the street I watch tomorrow becoming today
I see a man he's got taken away women for sale,yes, for sale
Guess that's the answer, 'cause taken away women don't fail
Oh, dirty women, they don't mess around [2]
you got me coming, you got me coming around
Oh, dirty women, they don't mess around
Walking the streets I wonder
Will it ever happen
Gotta be good then
Everything will be O.K.
If I could score tonight
Then I will end up happy
A woman for sale is
Gonna help me save my day.

lyrics at: http://www.lyricsmania.com/lyrics/black_sabbath_lyrics_1860/technical_ecstasy_lyrics_4442/dirty_women_lyrics_53225.html

video at: http://www.youtube.com/watch?v=YzepyslB2fo

Saturday, March 7, 2009

και μισθολογικά και ιεραρχικά …

… το ‘ξερε … ήταν σίγουρος γι’ Αυτό, απλά το έσπρωχνε όσο πιο πίσω γινόταν στο μυαλό του … σαν τα σακιά με το βαμβάκι (χαράρια τα λέγανε, μεγάλα σακιά όσο το μπόι ενός ανθρώπου χωράγανε ίσα με 100 κιλά πατημένου βαμβακιού) που φόρτωνε μικρός στην πλατφόρμα του πατέρα του, τα ‘σπρωχνε και τα ξανάσπρωχνε για να χωρέσουν κι άλλα, τα πρώτα όμως ‘μεναν πάντα στο βάθος, θαμμένα κάτω από τόνους άλλων σακιών, ποτέ δεν ξαναεμφανιζόταν παρά μόνο στην παράδοση του βαμβακιού … όταν ήταν να πουληθούν … αυτό όμως είχε την τάση να έρχεται μπροστά, σαν να του άρεσε να ‘ναι εκεί μπροστά, πρώτο απ’ όλα … πρώτη σκέψη … κι όσο πιο πολύ στην έσπρωχνε τόσο, σε ανύποπτο χρόνο, έρχονταν μπροστά …

- Κάνω αποτοξίνωση από τις νεανικές μου τρέλες, έλεγε στον εαυτό του και έκλεινε το μάτι, τσαχπίνικα …

… το ‘ξερε, το ‘βλεπε, ήταν σίγουρος … όσο περισσότερο δούλευε τόσο ανέβαινε και μισθολογικά και ιεραρχικά …

- Ρε κοίτα ! μονολογούσε, δουλεύει η ελεύθερη αγορά! και τι αν διώξανε την γραμματέα προχθές, άχρηστη ήταν έτσι κι αλλιώς και δεν ήταν και όμορφη για άλλες χρήσεις, ξανάκλεινε το μάτι στον εαυτό του …

Δουλεύει …

- Ανεβαίνω όσο δουλεύω, όσο δουλεύω ανεβαίνω, για όλους είναι το ίδιο, δουλεύεις παραπάνω; πάρε μπόνους! δουλεύεις λιγότερο; πάρε τα αρχίδια μου! Χα!!!

κάπου κάπου του ‘ρχονταν ερωτήματα του τύπου: -ποιος είναι πάλι αυτός ο γενικός διευθυντής που μας φέρανε … είναι μόλις 26 χρονώ … πως είναι δυνατό; ΤΟΤΕ εγώ ήμουν ακόμη φαντάρος και καθάριζα τουαλέτες καθότι δεν είχα βύσμα … και ότι πέτυχα και κει ήταν λόγω της δουλειάς μου και του φιλότιμου μου ...

κάπου κάπου σιχαμερές βρωμόγριες τον πλησίαζαν … και αυτός χαμογελούσε συγκαταβατικά πέφτοντας ακόμη πιο χαμηλά …

- είμαι καλά εδώ, έλεγε στον εαυτό του και τον ξεγελούσε κάθε τρεις και λίγο …

και τότε ερχόταν μπροστά Αυτό … και μιλούσε …

- η καρδιά σου ήταν πάντα αριστερά …
- Δίκαιο, δίκαιο, δίκαιο!
- Αριστερά, αριστερά, αριστερά!

Και τότε φανταζόταν ότι έμπαινε στο γραφείο του Γενικού Διευθυντή και απαιτούσε δικαιοσύνη … και μισθολογικά και ιεραρχικά για όλους … ο Γενικός του απαντούσε

- Και ποιος είσαι συ ρε καραγκιόζη για να σε πληρώσουμε παραπάνω; είσαι ο γιος ή ανιψιός του προέδρου; καραγκιοζάκο!
- Μα δουλεύω 14 ώρες τη μέρα και άλλοι περισσότερο, τολμούσε να ψελλίσει η φαντασίωση του
- Φύγε ρε μαλάκα αν θες, αλλά που θα πας; δεν βλέπεις τι γίνετε; η οικονομική κρίση! Που πας ρε μαλάκα; τι θα βρεις; Τίποτα καλύτερο νομίζεις;

Σταματούσε να σκέφτεται … το ‘σπρωχνε πάλι πίσω … πίσω-πίσω … κάτω από τόνους βαμβακιού …

- είμαι καλά εδώ, που θα βρεις καλύτερα; ανεργία δέρνει όλο τον κόσμο, έλεγε και ξανάλεγε ώσπου ξανάκλεινε το μάτι στον εαυτό του …




music and video by Rammstein at: http://www.youtube.com/watch?v=x5dm7AYZ-tg

Sunday, March 1, 2009

έαρ …

έαρ σαν πάντα …



“Καλύπτουσα τα κύματα του δορυάλωτου χωριού με το κόκκινό της φόρεμα
Πρώτα μικρή κι έπειτα μεγάλη
Ανεβαίνει στην κορυφή του πύργου
Και πιάνει τα σύννεφα και τα συνθλίβει επί του στήθους της
Ίσως ποτέ να μην υπήρξε μεγαλείτερος καϋμός απ' τον δικό της
Ίσως ποτέ να μην έπεσαν ψίθυροι πιο πεπυρακτωμένοι στην επιφάνεια ενός προσώπου
Ίσως ποτέ δεν εξετέθη στην κατανόησι ανθρώπου έκθεσις πιο εκτεταμένη
Έκθεσις πιο ποικίλη πιο περιεκτική από την ιστορία που λεν τα νέφη αυτής της εξομολογήσεως
Εδώ κ' εκεί τα κόβουν λαιμητόμοι
Θερμές σταγόνες πέφτουνε στην γη
Ο γήλοφος που σχηματίσθηκε στο κυριώτερο σημείο της πτώσεως
Φουσκώνει και ανεβαίνει ακόμη
Κανείς δασμός δεν είναι βαρύτερος από μια τέτοια σταγόνα
Κανένα διαμάντι πιο βαρύ
Κανείς μνηστήρ πιο πλήρης πάθους
Στιλπνά τα κράσπεδα του λόφου και γυαλίζουνε στον ήλιο
Στην κορυφή του περιμένει μια λεκάνη
Είναι γιομάτη ως επάνω
Κι απ' τα νερά της αναδύεται μια πολύ μικρή παιδίσκη ωραιότατη.
Ελπίδα μας αυριανή.”
Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα, 1945.

Photo by Andreas Empeirikos at: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=138804
Poem by Andreas Empeirikos at: http://www.embiricos2001.gr/anthendoxora1.htm
More at: http://www.embiricos2001.gr/Intro.html η ιστοσελίδα είναι στημένη από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και την Οργανωτική Επιτροπή Έτους Εμπειρίκου (2001), οπότε αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα βρείτε και πολλά …